Ks. Henryk Nowacki urodził się 19 stycznia 1891 r. w Opatowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1913 r. jako kapłan diecezji sandomierskiej. Z powodu słabego stanu zdrowia został skierowany w rejon Kijowa (Spiczyńce), gdzie przez 3-lata pełnił posługę kapelana u hrabiego J. Tyszkiewicza. Poznał liturgię Kościoła wschodniego i zafascynował się nią. Czynnie uczestniczył w działaniach ekumenicznych. Po wybuchu rewolucji październikowej przyjechał do Warszawy. W stolicy stał się pionierem odrodzenia chorału gregoriańskiego w Polsce.
W 1920 r. rozpoczął naukę śpiewu gregoriańskiego w Szkole Towarzystwa Muzycznego im. F. Chopina. Był jednym z założycieli Związku Zawodowego Organistów. Redagował czasopismo poświęcone muzyce kościelnej Przegląd Cecyliański. W 1924 r. został wikariuszem parafii archikatedralnej w Warszawie, dyrektorem chóru archikatedry i profesorem śpiewu w seminarium duchownym. Funkcje te sprawował do 1939 r. W latach 1929-1939 był redaktorem dwumiesięcznika muzycznego Hosanna. Prowadził Biuro Propagandy Liturgicznej: "Vox". Za jego pośrednictwem rozpowszechniano książki, nuty, obrazki. Oprócz pracy wydawniczej i dydaktycznej komponował pieśni, msze wielogłosowe, utwory na orkiestrę. Prowadził kursy dla organistów. W 1938 r. jako pierwszy założył w Warszawie oblaturę benedyktyńską.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej został mianowany proboszczem parafii Niegów (1939-1956). Pełnił również funkcję kapelana Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego w Niegowie. Kard. Stefan Wyszyński powołał go na przewodniczącego sekcji muzyki kościelnej przy wydziale duszpasterskim (1949 r.). Pius XII mianował go szambelanem Jego Świątobliwości (1951 r.). Po wojnie założył Szkołę Muzyki Kościelnej w Niegowie. Ponad 40 jej absolwentów podjęło pracę na terenie całego kraju służąc Kościołowi.
W 35. rocznicę śmierci ks. Nowackiego, 22 kwietnia o godz. 11.00 bp Józef Zawitkowski odprawi w jego intencji Mszę św. w kościele parafialnym w Niegowie.