W minioną niedzielę – 13 stycznia – parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim uroczyście obchodziła jubileusz 90-lecia swojego istnienia
Głównym powodem, dla którego pierwszy biskup łódzki – Wincenty Tymieniecki podjął decyzję o utworzeniu w Tomaszowie Mazowieckim nowej (drugiej w kolejności) parafii, a tym samym o budowie kościoła, był bardzo dynamiczny rozwój pobliskiej Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu. Stopniowo w pobliżu wyżej wymienionego zakładu osiedlało się coraz więcej osób, wszyscy oni natomiast potrzebowali właściwego miejsca do modlitwy.
Proboszczem świątyni bp Tymieniecki mianował ks. Antoniego Machnikowskiego, który nawiązał współpracę z dyrekcją wspomnianych zakładów. Dyrektorem TFSJ był wówczas Michał Hertz – Żyd, który przyjął chrzest i został katolikiem. W zamysłach ks. Antoniego Machnikowskiego oraz Michała Hertza nowo wybudowany kościół miał być jedynie tymczasowym (tak się jednak nie stało i do dnia dzisiejszego zwykło się nazywać świątynię Najświętszego Serca Jezusowego „małym kościołem”) i wybudowano go nadzwyczaj szybko, bo w przeciągu zaledwie 2 miesięcy.
Uroczystej Mszy św. jubileuszowej przewodniczył pochodzący z tej parafii bp Ireneusz Pękalski, który w homilii w piękny i wzruszający sposób nawiązał do sakramentu chrztu św., a także do jakże ciekawej historii rodzimej świątyni. Wzruszającym faktem było bez wątpienia koncelebrowanie Eucharystii przez obecnego proboszcza ks. Pawła Dziedziczaka, byłego proboszcza ks. Ryszarda Stanka, a także przez kapłanów pochodzących z tej parafii: ks. Krzysztofa Owczarka oraz ks. Grzegorza Gogola.
Podniosłą uroczystość uświetniło uroczyste odśpiewanie przez księży oraz wiernych „Te Deum”, obecność orkiestry z pobliskiej Lubochni, a także koncert kolęd i pastorałek w wykonaniu parafialnego chóru.
Co ciekawe, jubileusz 90-lecia stał się także przyczynkiem do powstania wyjątkowej publikacji autorstwa Marii Papiernik-Typa pt. „Mała parafia z wielkim sercem”. I tak jest faktycznie: w tej świątyni każdy czuje się, jak u siebie w domu – ważny, potrzebny i kochany, niech i tak będzie przez kolejne, długie lata.
Bazylika Trójcy Przenajświętszej w Prostyni Archiwum CIDD
Prostyń po objawieniach stała się ważnym miejscem pielgrzymkowym nie tylko na Podlasiu i Mazowszu, ale również w całym kraju. Już od ponad 500 lat ludzie czczą Boga w Trójcy Jedynego oraz wspominają św. Annę – patronkę małżeństw, rodzin, matek, wdów, kobiet oczekujących potomstwa oraz gospodyń. W Prostyni obchodzone są dwa odpusty związane z objawieniami, jakie miały miejsce. Pierwszy to odpust ku czci Trójcy Przenajświętszej, wypadający w maju bądź czerwcu, w zależności od daty Wielkanocy. Drugi to odpust ku czci św. Anny, który przypada w ostatnią niedzielę lipca
27 maja 1510 r. w poniedziałek, po uroczystości Trójcy Przenajświętszej, Małgorzata, żona Błażeja, mieszkanka Prostyni, wybierała się na Mszę św. poranną. Zobaczyła przed swoim domem kobietę ubraną w biel. W tamtych czasach uważano, że kobieta w bieli to śmierć. Dlatego zawołała: „O Jezu, już śmierć przyszła po mnie?”. Usłyszała słowa: „Nie bój się, Małgorzato, nie jestem śmiercią. Jestem św. Anna. Przyszłam tutaj, aby cię prosić o wyproszenie w moim imieniu u dziedzica prostyńskiego zbudowania kościoła na wzgórzu za wsią, godnego Trójcy Przenajświętszej”. – Nasuwa się pytanie – dlaczego Trójcy Przenajświętszej? Odpowiedź brzmi: – Ponieważ z Trójcą Świętą życie człowieka związane jest od początku. Od chrztu, przez kolejne sakramenty, aż do śmierci, kiedy to mogiłę poświęca się w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego – zaznaczył ks. Ryszard Zalewski, proboszcz i kustosz sanktuarium Trójcy Przenajświętszej w Prostyni.
Wygląda jak niewielki, prosty tablet, ale niesie słowa niezmienne od wieków. Na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie zaprezentowano drewnianą tabliczkę z VI wieku z wyrytym po grecku tekstem Credo. Okazją do wyjątkowej ekspozycji jest 1700-lecie Soboru Nicejskiego.
Tabliczka z VI wieku zawiera tekst Symbolu Nicejskiego – wyznania wiary, które z niewielkimi zmianami chrześcijanie na całym świecie recytują do dziś podczas Mszy świętej. Grecki tekst zapisany kursywą majuskułową, choć nieco zniekształcony przez czas i językowe uproszczenia, ukazuje siłę tradycji, która przetrwała wieki. Słowa o „Bogu prawdziwym z Boga prawdziwego” i Chrystusie „współistotnym Ojcu” mają na tej tabliczce ten sam wydźwięk, co w ustach wiernych XXI wieku.
W srebrnym krzyżu pektorale, podarowanym papieżowi Leonowi XIV przez Krąg św. Piotra w dniu jego wyboru, umieszczono relikwie ex ossibus (z kości) czterech biskupów: 45. biskupa Rzymu (św. Leona Wielkiego), św. Augustyna, biskupa Hippony, św. Tomasza z Villanueva, arcybiskupa Walencji, oraz błogosławionego Anzelma Polanco, biskupa Teruel, męczennika.
Św. Leon Wielki, żyjący na przełomie IV i V wieku, współczesny św. Augustynowi, był promotorem jedności Kościoła, zwalczał herezje, określił prymat biskupa Rzymu oraz ułożył jedne z najpiękniejszych modlitw kolekt w mszałach rzymskich.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.