Reklama

Aspekty

Biskupie jubileusze

Kończący się rok obfitował w jubileusze – małe i duże. Nasza Ojczyzna świętowała stulecie odzyskania niepodległości i to była największa rocznica, w którą wpisywały się inne towarzyszące jej wydarzenia, zarówno na poziomie ogólnopolskim, jak i lokalnym. Na poziomie diecezjalnym w sanktuarium w Rokitnie rozpoczął się Rok Jubileuszowy, który potrwa do czerwca przyszłego roku

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 51/2018, str. IV

[ TEMATY ]

jubileusz

Archiwum "Aspektów"

Od lewej: bp. Paweł Socha, bp. Adam Dyczkowski

Od lewej: bp. Paweł Socha, bp. Adam Dyczkowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Piękne jubileusze przeżywali także nasi biskupi seniorzy. Bp Adam Dyczkowski i bp Paweł Socha, którzy obchodzili kolejno 40- i 45-lecie sakry biskupiej.

Bp Adam Dyczkowski został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej ze stolicą tytularną Altava 19 września 1978 r. Święcenia biskupie otrzymał 26 listopada 1978 r. w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu z rąk metropolity wrocławskiego abp. Henryka Gulbinowicza, który dokonał konsekracji w asyście biskupa diecezjalnego częstochowskiego Stefana Bareły i biskupa pomocniczego wrocławskiego Wincentego Urbana. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Sursum corda” (W górę serca). W latach 1978-92 sprawował urząd wikariusza generalnego archidiecezji wrocławskiej. W kurii metropolitalnej do jego obowiązków należały sprawy duszpasterstwa młodzieży akademickiej, inteligencji, nauczycieli, harcerzy i środowisk zawodowych. Należał do rady kapłańskiej i kolegium konsultorów archidiecezji wrocławskiej. W 1979 r. ustanowiono go kanonikiem gremialnym wrocławskiej kapituły archikatedralnej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

25 marca 1992 r. został biskupem pomocniczym diecezji legnickiej, gdzie objął funkcję wikariusza generalnego. W kurii biskupiej powierzono mu duszpasterstwo rodzin, harcerzy, służby zdrowia i środków społecznego przekazu. Przewodniczył radzie katechetycznej i odpowiadał za sprawy II Synodu Ogólnopolskiego w diecezji legnickiej.

17 lipca 1993 r. został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, którą kanonicznie objął 19 lipca 1993. Ingres do katedry pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie odbył się 5 września 1993 r., tydzień później do konkatedry pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze. W 1993 r. utworzył w diecezji Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, a rok później Akcję Katolicką i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. W 1994 przeprowadził Diecezjalny Kongres Rodzin. W 1997 w trakcie VI podróży apostolskiej Ojca Świętego do Polski podejmował w Gorzowie papieża Jana Pawła II.

Reklama

29 grudnia 2007 r. papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

W 2008 został honorowym obywatelem Głogowa, Gorzowa i Zielonej Góry. W 2011 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2015 r. uhonorowany tytułem Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”. W 2018 r. prezydent RP Andrzej Duda odznaczył księdza biskupa Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bp Paweł Socha został mianowany biskupem pomocniczym diecezji gorzowskiej ze stolicą tytularną Tunigaba przez papieża Pawła VI 20 listopada 1973. Święcenia biskupie otrzymał 26 grudnia 1973 r. w katedrze pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie z rąk metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły, któremu asystowali bp koszalińsko-kołobrzeski Ignacy Jeż i bp gorzowski Wilhelm Pluta. Hasłem i dewizą bp. Pawła Sochy są słowa: „Facere veritatem in caritate”, co oznacza: „Czynić prawdę w miłości”. W 1974 r. został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji, którą dwukrotnie zarządzał jako administrator (1986, 1993). W kurii diecezjalnej pełnił funkcje przewodniczącego Wydziału Nauki Katolickiej, Wydziału ds. Duchowieństwa i Osób Konsekrowanych, wiceprzewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego, przewodniczącego Komisji ds. Stałej Formacji Kapłanów, Komisji Liturgicznej oraz Komisji ds. Rodziny. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej. Kierował pracami diecezjalnej komisji badającej kult i łaski otrzymane za wstawiennictwem Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej (1987-89).

Od 25 marca 1992 był biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. W latach 1990-93 zasiadał w komitecie redakcyjnym „Gorzowskich Wiadomości Diecezjalnych”, a w 1994 został redaktorem naczelnym diecezjalnego pisma „Ecclesiastica”. Przewodniczył także Kapitule Odznaczeń „Zasłużony dla Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”.

Reklama

Papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego zielonogórsko-gorzowskiego 16 stycznia 2012.

W 2018 r. otrzymał z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

2018-12-18 11:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Gościnny święty Józef

Niedziela świdnicka 31/2022, str. VI-VII

[ TEMATY ]

jubileusz

Archiwum parafii

Parafianie i duchowieństwo podczas jubileuszu parafii św. Józefa

Parafianie i duchowieństwo podczas jubileuszu parafii św. Józefa

Kościół przy ul. Kotlarskiej otwiera drzwi dla wiernych od 250 lat. Wbudowany w kamienicę jest jak dom, w którym można znaleźć ciszę i bezpieczeństwo.

Kulminacyjnym punktem uroczystości 250-lecia sanktuarium św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Świdnicy była Msza św. pod przewodnictwem bp. Marka Mendyka 17 lipca.

CZYTAJ DALEJ

Kryzys powołań czy kryzys powołanych?

Tę wspólną troskę o powołania powinno się zacząć nie tylko od tygodniowego szturmowania nieba, ale od systematycznej modlitwy.

Często wspominam pewną rozmowę o powołaniu. W czasach gdy byłem rektorem seminarium, poprosił o nią młody student. Opowiedział mi trochę o sobie, o dobrze zdanej maturze i przypadkowo wybranym kierunku studiów. Zwierzył się jednak z największego pragnienia swojego serca: że głęboko wierzy w Boga, lubi się modlić, że jego największe pasje dotyczą wiary, a do tego wszystkiego nie umie uciec od przekonania, iż powinien zostać księdzem. „Dlaczego więc nie przyjdziesz do seminarium, żeby choć spróbować wejść na drogę powołania?” – zapytałem go trochę zdziwiony. „Bo się boję. Gdyby ksiądz rektor wiedział, jak się mówi u mnie w domu o księżach, jak wielu moich rówieśników śmieje się z kapłaństwa i opowiada mnóstwo złych rzeczy o Kościele, seminariach, zakonach!” – odpowiedział szczerze. Od tamtej rozmowy zastanawiam się czasem, co dzieje się dziś w duszy młodych ludzi odkrywających w sobie powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego; z czym muszą się zmierzyć młodzi chłopcy i młode dziewczyny, których Pan Bóg powołuje, zwłaszcza tam, gdzie ziemia dla rozwoju ich powołania jest szczególnie nieprzyjazna. Kiedy w Niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczniemy intensywny czas modlitwy o powołania, warto zacząć nie tylko od analiz dotyczących spadku powołań w Polsce, od mniej lub bardziej prawdziwych diagnoz tłumaczących bolesne zjawisko malejącej liczby kapłanów i osób życia konsekrowanego, ale od pytania o moją własną odpowiedzialność za tworzenie przyjaznego środowiska dla wzrostu powołań. Zapomnieliśmy chyba, że ta troska jest wpisana w naturę Kościoła i nie pojawia się tylko wtedy, gdy tych powołań zaczyna brakować. Kościół ma naturę powołaniową, bo jest wspólnotą ludzi powołanych przez Boga, a jednocześnie jego najważniejszym zadaniem jest, w imieniu Chrystusa, powoływać ludzi do pójścia za Bogiem. Ewangelizacja i troska o powołania są dla siebie czymś nieodłącznym, a odpowiedzialność za powołania dotyczy każdego człowieka wierzącego. Myśląc więc o powołaniach, zacznijmy od siebie, od osobistej odpowiedzi na to, jak ja sam buduję klimat dla rozwoju swojego i cudzego powołania. Indywidualna i wspólna troska o powołania nie może wynikać z negatywnych nastawień. Mamy się troszczyć o powołania nie tylko dlatego, że bez nich nie uda nam się dobrze zorganizować Kościoła, ale przede wszystkim z tego powodu, iż każdy człowiek jest powołany przez Boga i potrzebuje naszej pomocy, aby to powołanie rozeznać, mieć odwagę na nie odpowiedzieć i wiernie je zrealizować w życiu.

CZYTAJ DALEJ

Turniej WTA w Stuttgarcie - awans Świątek do półfinału

2024-04-19 20:00

[ TEMATY ]

tenis

Iga Świątek

Turniej WTA

PAP/RONALD WITTEK

Iga Świątek świętuje zwycięstwo w ćwierćfinałowym meczu z Emmą Raducanu

Iga Świątek świętuje zwycięstwo w ćwierćfinałowym meczu z Emmą Raducanu

Liderka światowego rankingu tenisistek Iga Świątek pokonała Brytyjkę Emmę Raducanu 7:6 (7-2), 6:3 i awansowała do półfinału halowego turnieju WTA 500 na kortach ziemnych w Stuttgarcie. Jej kolejną rywalką będzie Jelena Rybakina z Kazachstanu.

Świątek, która była najlepsza w Stuttgarcie w dwóch ostatnich latach, wygrała tu 10. mecz z rzędu i pewnie zmierza po trzeci samochód Porsche przyznawany triumfatorce.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję