Na początku XIII wieku książę Henryk Brodaty i jego małżonka Jadwiga ufundowali w Trzebnicy pierwszy na polskich ziemiach klasztor Cystersów. Wzniesiono przy nim także kościół, którego pierwszym patronem został ulubiony święty śląskich Piastów – Bartłomiej Apostoł. Po 1267 r. świątynia stała się celem wielu pielgrzymek… ale nie do Bartłomieja Apostoła, tylko do ulubienicy ludzi, do grobu św. Jadwigi, która w naturalny sposób stała się także patronką tego miejsca. Rola kościoła zmieniła się na początku XIX wieku, gdy po kasacie zakonów w państwie pruskim w 1811 r. siostry cysterki musiały opuścić Trzebnicę. Już wkrótce, bo 14 maja 1818 r., rozpoczął się nowy etap historii – właśnie w tym dniu erygowano parafię pw. św. Bartłomieja Apostoła i św. Jadwigi. W bieżącym roku minęło dokładnie 200 lat odkąd ta przyklasztorna świątynia stała się domem dla parafialnej wspólnoty.
Trzebniczanie obchody jubileuszu rozpoczęli 13 maja br., w uroczystość Wniebowzięcia Pańskiego. Mszy św. w bazylice przewodniczył metropolita wrocławski abp Józef Kupny. W homilii mówił wtedy: – Spójrzcie w niebo, a potem wróćcie do tych miejsc w których żyjecie, pracujecie, tam, gdzie jest wasza Jerozolima. To dobry moment, zwłaszcza dziś, gdy przeżywamy jubileusz 200-lecia istnienia trzebnickiej parafii. W jej dziejach odnajdujemy świadectwo powszechności Kościoła. W tej świątyni wielbili Boga w swoich językach narodowych Niemcy, Polacy, Czesi – mówił hierarcha. Podziękował także wiernym oraz posługującym w parafii salwatorianom. – Dzisiejszy jubileusz jest dla mnie okazją do złożenia księżom salwatorianom gratulacji i podziękowania im za ich gorliwą posługę. Równocześnie to okazja do podziękowania całej wspólnocie parafialnej, wszystkim wiernym, za wasze świadectwo wiary, miłości, za waszą troskę o to święte miejsce. Życzę wszystkim, by ten jubileusz przyniósł bogate owoce duchowe i przyczynił się do pogłębienia naszej komunii z Bogiem – dodał. Obchody jubileuszu nie zamknęły się jednak tylko w jednym dniu. Trwały aż do 26 sierpnia, do dnia parafialnego odpustu ku czci św. Bartłomieja Apostoła.
– Chcieliśmy przedłużyć okres świętowania. W związku z tym zaproponowaliśmy szereg inicjatyw. Jedną z nich był konkurs plastyczny „Parafia św. Bartłomieja Apostoła i św. Jadwigi w oczach dziecka”. Konkurs przeznaczony był dla dzieci od 5. do 12. roku życia, a jego celem było ukazanie naszej parafii tak, jak widzą ją właśnie jej najmłodsi mieszkańcy. Prace laureatów zostały zaprezentowane na „Bartłomiejkach”, tradycyjnym festynie w dniu parafialnego odpustu – mówi ks. Jerzy Olszówka SDS, proboszcz wspólnoty.
Świąteczne warsztaty w trzebnickim klasztorze sióstr boromeuszek mają już swoją kilkuletnią tradycję. W ciągu kilku godzin od ich ogłoszenia zapisuje się po kilkadziesiąt osób.
Naszczęście klasztorne sale mieszczą wszystkich chętnych uczestników tych zajęć, które zawsze niosą jakąś niespodziankę. W pierwszą niedzielę Adwentu siostry wraz z Fundacją dla Ratowania Klasztoru św. Jadwigi Śląskiej „By służyć” zaprosiły chętnych, którzy chcieli wykonać swoje adwentowe wieńce. Na warsztaty przyszły całe rodziny, a fachowo doradzała im specjalistka w dziedzinie florystyki.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Ośno Lubuskie, VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna
Z Ośna Lubuskiego wyruszyła VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna do Górzycy. W tym roku pątnicy pielgrzymowali pod hasłem „Pielgrzymi nadziei", a wydarzenie było finalnym akcentem świętowania jubileuszu 900-lecia ustanowienia diecezji lubuskiej.
VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna z Ośna Lubuskiego do Górzycy rozpoczęła się nabożeństwem pokutnym w kościele parafialnym pw. św. Jakuba Apostoła połączonym z adoracją Najświętszego Sakramentu i możliwością spowiedzi. Modlitwie przewodniczył ks. Jacek Błażkiewicz, a muzyczną oprawę nabożeństwa poprowadzili Teresa i Robert Malina.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.