Reklama

Niedziela Świdnicka

Nasz człowiek w Sudanie Południowym

Od lipca ubiegłego roku na placówce misyjnej w Sudanie Południowym przebywa pochodzący z Dzierżoniowa o. Krzysztof Zębik. Jego misją jest głosić słowo Boże i być przy ludziach. Choć afrykańskie warunki daleko odbiegają od naszych, stara się on, jak może, utrzymywać kontakt z Polską choćby poprzez korespondencję z s. Magdaleną Sypko, opiekującą się misjami w Świdnickiej Kurii Biskupiej

Niedziela świdnicka 40/2017, str. 4-5

[ TEMATY ]

misjonarz

misja

Archiwum o. Krzysztofa Zębika

O. Krzysztof Zębik z parafianami

O. Krzysztof Zębik z parafianami

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z pierwszego listu dowiedzieliśmy się, jak wyglądał krajobraz Sudanu po wojnie, jaka spustoszyła to jedno z najbiedniejszych państw świata. „Wojna spowodowała pustkę i zniszczenie. Pobliskie, niegdyś potężne, miasto Malakal stało się teraz miejscem, po którym krąży jedynie wojsko rządowe, czyli członkowie plemienia Dinka. Lokalna ludność to tylko ta, która mieszka w obozie dla uchodźców pilnowanym przez wojsko ONZ. Każdy członek plemienia Nuer, zbliżając się do miasta, ryzykuje swoje życie. Diecezja Malakal, do której należy nasza parafia, nie istnieje. Miasto Old Fangak i jego okolice stały się wyspą, na której żyje plemię Nuer.

Do tych, którzy tutaj mieszkają, dołączyli także uchodźcy – wszyscy z nadzieją, że są tu bezpieczni, bo otoczeni rozlewiskami i bagnami” – pisał misjonarz na gorąco. Zaskoczeniem okazała się otwartość Nuerów uważanych za rebeliantów chcących obalić rząd. Pomimo wszechobecnej śmierci i krzywd, zagrożenia z zewnątrz i od wewnątrz ludność okazuje się bardzo dobra, otwarta i uczynna. „Nie trzeba wiele prosić, aby młodzież przygotowała kaplicę i pieśni oraz udekorowała prezbiterium. Widać, że czują się żywą częścią Kościoła. Katechiści są bardzo zaangażowani w swoją pracę, mimo że nie są opłacani. Ich wspólnota dba o nich i wyraża swoją wdzięczność, kupując jedzenie, mydło lub ubranie. Dostrzegam też ogromną wdzięczność ludzi za to, że mają kapłana. Są bardziej gotowi do ofiarowania nam czegoś, czy ugoszczenia nas, niż otrzymania czegoś w zamian. Bardzo proszę o modlitwę za ten kraj, tak bardzo umęczony ciągłymi walkami” – zakończył swą pierwszą korespondencję dzierżoniowianin.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W połowie września przyszedł drugi list. Tym razem dowiadujemy się już o codziennym życiu Czarnego Lądu. Powojenny krajobraz zaczyna budzić się do życia, jednak wiele miejscowości (odległych nieraz o kilkadziesiąt kilometrów) nie widziało misjonarza od ponad roku. Odbudowane kaplice trzeba poświęcić, dzieci ochrzcić, a dorosłych bierzmować.

Reklama

Znowu różnica kulturowa – podstawowym środkiem transportu jest łódź, a zamiast asfaltu rzeka. „Czas, w którym rozpocząłem moją podróż, nie jest najspokojniejszy, ponieważ jest to czas uprawiania pól i ludzie często są poza swoją wioską, przygotowując pole i siejąc kukurydzę i sorgum. W tym czasie ludzie mają, co robić, bo widzieć dwie, trzy osoby jak kopią swoje pole, które może mieć nawet hektar, robi wrażenie. Jednak głód daje się we znaki, a ten czas daje nadzieję na lepsze jutro. Jeszcze kolejne 3 miesiące postu i jak Bóg pobłogosławi, przez najbliższy rok ludzie będą mieli, co jeść. Każdy kopie, sadzi, patrzy, jak rośnie i modli się, o deszcz i o to, aby nie było powodzi” – czytamy. W oczy rzuca się pustka. Ludne niegdyś miasto Phom ze szkołą, szpitalem, kaplicą w roku 2015 zostało zrównane z ziemią, a ludzie zmuszeni do ucieczki i życia w obozie dla uchodźców. Dziś wszystko trzeba budować od nowa. Brakuje wszystkiego – poczynając od jedzenia, na środkach czystości kończąc. Wszystkiego poza słowami. Słów jest tu dużo. Na każdym kroku. Do swojego domu przyjmuje mnie rodzina katechisty Piotra, który już od wielu lat służy Kościołowi. Piotr jest już w podeszłym wieku, ale wciąż pełen energii – nie zniechęcił się nawet, dając mi lekcje Nuer. W pewnym momencie zapytałem o nazwy koloru krów – i się zaczęło. Zapisałem 2 strony zeszytu – biała krowa w czarne kropki, ya? ma kwac, biała krowa z czarnymi plamami po bokach, ya? ma keer, krowa biała w czarne plamy ya? ma rial itd. itd. – docieram do stu, a to ciapki, a to brązowa, a to w paski pod spodem, a to z rogami do góry, do dołu czy bez. W końcu mówię, chyba wystarczy. Druga rzeczą, której im nie brakuje, jest życzliwość. Po skończonej posłudze ojciec zmuszony był do oczekiwania na łódź, która zabierze go w stronę misji, skąd przybył. Poniedziałek, wtorek, środa – jak w polskim filmie – nic się nie dzieje. A jeść trzeba. „Kobieta przyniosła porcję sorgum i kwaśnego mleka dla czterech osób i cztery lokalne łyżki, tu?. Zasiadają cztery osoby, które kupiły jedzenie. Po chwili podchodzi piąta, wita się i zapraszana jest na posiłek, jedna osoba dzieli swoją łyżkę z piątym, potem kolejne dwie podchodzą witają się i zasiadają do stolika z miską, każdy dzieli się łyżką. Trochę ciasno, ale nikt nie narzeka, każdy się śmieje i żartuje. W sumie każdy z nich zjadł niewiele ponad kilka łyżek”. W Europie to nie do pomyślenia.

Reklama

Po jedenastu godzinach w kucki na łodzi powrócił do Old Fangak, gdzie czekał głodny kot, grzebiące w ziemi kurczaki i pająki, które pod nieobecność gospodarza zajęły pokój.

Zachęcamy do kontaktu z o. Krzysztofem oraz innymi naszymi misjonarzami, a także do wsparcia modlitewnego i materialnego. Wszelkie niezbędne informacje znajdziecie na stronie internetowej Referatu Misyjnego Świdnickiej Kurii Biskupiej: www.misje.diecezja.swidnica.pl .

2017-09-27 10:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Misyjna opowieść

Niedziela toruńska 44/2021, str. V

[ TEMATY ]

misjonarze

misja

Gabriela Sikora

Po każdej Mszy św. można było nabyć kalendarz misyjny, aby w ten sposób wesprzeć dzieło Misjonarzy Oblatów w Kamerunie i na Madagaskarze

Po każdej Mszy św. można było nabyć kalendarz misyjny, aby w ten sposób wesprzeć dzieło Misjonarzy Oblatów w Kamerunie i na Madagaskarze

Każdy z nas na mocy chrztu ma być misjonarzem wszędzie tam, gdzie Chrystus go posyła. Barwna historia misji w Kamerunie rozpaliła serca mieszkańców Lidzbarka.

O 27-letniej posłudze misyjnej w Kamerunie opowiadał o. Krzysztof Trociński ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej z Iławy w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lidzbarku. Odwoływał się do Liturgii Słowa i zaznaczył, że służba i ofiara są wpisane w powołanie kapłana misjonarza i misję Kościoła. Gościł on w tej wspólnocie na zaproszenie proboszcza ks. kan. Mariana Wiśniewskiego.

CZYTAJ DALEJ

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

W Wielki Piątek rozpoczyna się Nowenna do Miłosierdzia Bożego. Pan Jezus polecił Siostrze Faustynie, aby przez 9 dni odmawiała szczególne modlitwy i tym samym sprowadzała rzesze grzeszników do zdroju Jego miłosierdzia.

Nowenna do Miłosierdzia Bożego w 2023 roku rozpoczyna się 7 kwietnia i zakończy się w sobotę przed Świętem Miłosierdzia Bożego, 15 kwietnia.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję