Reklama

Niedziela Małopolska

Kalungi znaczy coś pozytywnego

Gdy zapukał do drzwi naszej redakcji w Krakowie, w pierwszej chwili pomyślałam, że to student, który pomylił salę. Szybko jednak zostałam wyprowadzona z błędu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W taki sposób poznałam franciszkanina, o. Bogusława Dąbrowskiego, który od 16 lat jest misjonarzem w Ugandzie. A do redakcji przyszedł, aby poprosić o wsparcie dla dzieł, którym w Ugandzie służy. I przyniósł swoją książkę pt. „Spalić paszport”.

Jak powstała książka?

Gdy zapytałam o jej genezę, wyjaśnił: – Napisałem książkę, aby część dochodów z jej sprzedaży mogła sfinansować prowadzenie szkoły, którą otworzyłem w Ugandzie. Materiał powstawał przy okazji pisania listów do brata, do znajomych, do braci franciszkanów. I kiedy na moją misję przyjechali państwo Zyskowie, zobaczyli ten materiał i zaproponowali pomoc w wydaniu książki. Przygotowanie do publikacji trwało rok. Pan Jan Grzegorczyk, który jest dobrym pisarzem, dawał mi rady, jak to poukładać w całość.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przyglądając się okładce, zauważyłam, że między imieniem i nazwiskiem autora znajduje się niezrozumiałe słowo. Co znaczy „Kalungi”? – pytam, a mój rozmówca wyjaśnia: – To jest imię, które mi nadali ludzie z Ugandy. „Kalungi” znaczy coś pozytywnego, dobrego. A słowo wywodzi się prawdopodobnie od określenia małpy. Jej wizerunek znajduje się w totemie plemienia, do którego zostałem przyjęty. Teraz to też jest mój totem – stwierdza, uśmiechając się o. Bogusław, i wspomina, jak spotkał króla: – Gdy się przedstawiłem, że należę do jego plemienia, to go rozbawiłem, chociaż królowi nie wypada się śmiać w miejscu publicznym.

Co jest jej atutem?

Książkę czyta się jednym tchem. Już same tytuły kolejnych części (np. „Oswajanie Afryki”, „U ojców białych”, „Gdy skromność nie jest cnotą”, „Afrykański katolik, a duchy i czary”, czy „Uliczne szaleństwa i plaga samosądów”) mogą przyszłemu czytelnikowi uświadomić zawartość publikacji. Jej autor, opowiadając o wydarzeniach i przeżyciach, nie kryje prawdy o sobie. I może właśnie to stanowi, obok mało znanych historii związanych z Afryką, atut tej książki. Trudno mi uwierzyć, że współzałożyciel misji w Kakooge, niedaleko Kampalii, był kiedyś, jak wspomina: „… Chłopcem chętnym «do bitki i wybitki»”. I przyznaje: „Nie podobała mi się szkoła, jej system nauczania, ustrój polityczny w Polsce… Byłem jednak buntownikiem, który chodził swoimi drogami. Nierzadko krętymi.” Co sprawiło, że znalazł się w zakonie franciszkanów? Zaskakującą odpowiedź na to i inne pytania znajdzie czytelnik w książce!

Reklama

Już bardziej uwierzę w zmagania się ze zwykłymi, ludzkimi słabościami, których doświadcza nie tyko na Czarnym Lądzie ojciec duchowny. W rozdziale pt. „Wolontariuszki; błogosławieństwo i pokusa” o. Bogusław pisze m.in.: „Wolontariuszki są dla nas wielką pomocą, ale i pokusą. Wiele razy wzbudziły we mnie tęsknotę za normalnym życiem w rodzinie. Mój kolega franciszkanin, również pracujący na misjach w Afryce, uległ powabom wolontariuszki i wystąpił z zakonu. Miłość do kobiety okazała się silniejsza niż wierność powołaniu…”. I za takie właśnie wątki szczególnie cenię autora. To opowieść do bólu prawdziwa i szczera. Autor nie idealizuje siebie i tego, co robi. Dziś mało osób duchownych ma odwagę tak otwarcie mówić i pisać o realizacji swego powołania. O. Bogusław potrafi!

W jaki sposób pomóc?

Wspomniany już Jan Grzegorczyk tak charakteryzuje autora książki: „Porwał się z motyką na słońce – na Afrykę. Chciał Ugandyjczykom głosić Dobrą Nowinę, choć nie znał języka ani kultury. Miał tylko góralskie serce, które, wg recepty mjr. Hubala, rzucał przed przeszkodę. Co prawda, Bachleda-Curuś powiedział mu kiedyś, że nie jest żadnym góralem, bo pochodzi z Nowego Sącza, ale każdy, kto widział Bogusia w akcji, wie, że jest on esencją „górala”. Mógłby się urodzić w Poznaniu czy Szczecinie i byłby nim. Góral to ten, który się wspina, choćby nie miał szans na osiągniecie szczytu. Bo szczyt jest tam, dokąd człowiek zdoła dotrzeć”.

Reklama

Tak się składa, że możemy o. Bogusławowi pomóc dotrzeć na kolejne szczyty, które stara się zdobyć. Kupując jego książkę, już pomagamy założonej przez niego szkole. Gdy dopytuję o inne sposoby wspierania misji, wyjaśnia: – Można zaadoptować dziecko z Ugandy i zapewnić mu pomoc i wykształcenie. To jest 100 euro na rok i wtedy taki uczeń otrzymuje pieniądze na rozwój i naukę. Ponadto wszyscy mogą nas wesprzeć, modląc się w intencji misji. Cenne jest także cierpienie ofiarowane przez chorych. To też bardzo wielki dar.

Już za chwilę rozpocznie się rok szkolny. Może znajdą się szkoły, których uczniowie zainteresują się losem swych rówieśników w dalekiej Ugandzie? Polecam książkę, polecam jej autora i ideę, której służy! Zapewniam, że warto dzieła o. Bogusława Dąbrowskiego wesprzeć!

2017-08-24 10:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

To są rzeczy naprawdę fascynujące

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 3/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

książka

Katarzyna Jaskólska

Ks. dr Dariusz Gronowski, postulator w procesie beatyfikacyjnym sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty

Ks. dr Dariusz Gronowski, postulator w procesie beatyfikacyjnym sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty

KATARZYNA JASKÓLSKA: – Jak długo powstawała biografia bp. Wilhelma Pluty?

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję