Albert Einstein otrzymał Nagrodę Nobla w 1921 r. za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Podstawę teorii względności podał w różnych pracach, ale dopiero w pracy „Czy bezwładność ciał zależy od ich energii” podał wzór na równoważność masy i energii: E=mc2. Erwin Schrödinger, jeden z twórców mechaniki kwantowej, Nobla dostał 10 lat później – za prace nad matematycznym sformułowaniem mechaniki falowej. Obaj zajmowali się tylko pozornie innymi sprawami, jednak razem, choć osobno, poświęcili sporą część życia, aby stworzyć teorię wszystkiego. Książka Paula Halperna „Gra w kości Einsteina i kot Schrödingera” w pasjonujący, reporterski sposób opisuje znajomość obu fizyków. Rywalizowali, ale i przyjaźnili się. Jednak to Einstein jest najbardziej rozpoznawalnym naukowcem wszech czasów, a o Schrödingerze zapomniano. Praca Halperna łączy biografię z książką popularnonaukową. Wraz z historią życia i przyjaźni poznajemy twierdzenia fizyczne, które doprowadziły obu badaczy do ich wielkich teorii.
Pomóż w rozwoju naszego portalu