"Istnieje stary i od początku społeczności przyjęty obyczaj, iż państwo ma staranie o szkołach, z których dobrego urządzenia wynika wielka chluba żywota ludzkiego i religii, z zaniedbywania zaś - wypaczenie i zło. (...) Zrozumiejmy tedy, jak bardzo piękny i użyteczny dla ludzi jest stan nauczycielski, z którego wyszło tylu mistrzów najlepszych umiejętności i z którego tyle korzyści zwykły czerpać wszystkie inne stany. Dlatego tak wiele mówię o jego znakomitości i godności, abyśmy pamiętali, iż trzeba go wszelkimi sposobami bronić i ochraniać przed przewrotnością mniemań i zuchwalstwem ludzi naszego wieku, którzy tylko uganiają się za wystawnością w życiu, za bogactwem i władzą..." (Andrzej Frycz Modrzewski: O naprawie Rzeczypospolitej, Księga O szkole).
Osoba i osobowość nauczyciela, jego przygotowanie i umiejętności zawodowe, autorytet, odgrywają najważniejszą rolę w procesie kształcenia w szkole. Nauczyciel jest bowiem organizatorem, kierownikiem, opiekunem, a bardzo często twórcą tego procesu. Jest to ogromnie odpowiedzialne zadanie i nauczyciel jest tego świadomy, i rozumie, że musi wciąż iść naprzód, mieć oczy szeroko otwarte, musi rozumieć potrzeby i wymagania czasów współczesnych. Musi rozumieć wielką wagę swojej pracy, jej moralny, społeczny, patriotyczny wymiar.
Praca nauczyciela to ciągła troska o młodego człowieka, nie tylko o jego intelektualny, ale również duchowy, psychiczny i społeczny rozwój. Świat przeżywa kryzys wartości, człowiek gubi się w nadmiarze doznań, a szczególnie łatwo gubi się młodzież. Stąd troska nauczyciela o swojego ucznia, starania, by nie stracić go z oczu, zawsze czynić go podmiotem swojej pracy. By móc temu sprostać, nauczyciel musi wciąż pracować nad samym sobą. Skąd będzie czerpał moc, by żyć na co dzień odważnie, dochować wierności sumieniu w życiu osobistym i pracy zawodowej, by nie ulec modzie na konformizm, by swoją pracą dać świadectwo uczniom i nie ulec opinii o stanie nauczycielskim? W Ostrowi Mazowieckiej powstało Duszpasterstwo Nauczycieli. Inauguracją był znakomity, przejrzysty wykład ks. dr. St. Dziekońskiego na temat: Osoba nauczyciela-wychowawcy w nauczaniu Jana Pawła II. Z nauk Papieskich czerpiemy moc, mądrość i rozwijamy w sobie miłość. Uczymy się cywilizacji miłości, która uznaje następujące prymaty: osoby przed rzeczą; etyki przed techniką; bardziej "być" przed bardziej mieć; miłosierdzia przed sprawiedliwością. Przytoczony na początku, mądry i wciąż aktualny cytat XVI-wiecznego myśliciela nie wymaga komentarza, a nauczyciele bronić i ochraniać muszą się sami - potrzebna jest im do tego moc Ducha "wiara, nadzieja, miłość - te trzy" (1 Kor 13, 13).

Cdn.