Karol Porwich/Niedziela

W pielgrzymce gdańskiej, jak co roku, dotarły też osoby z niepełnosprawnością. 5 osób na wózkach pielgrzymowało dzięki rękom i nogom wielu pielgrzymkowych sióstr i braci.

Dla Marzeny Hensch to 24 pielgrzymka w życiu. Jej pielgrzymkowa siostra Asia jest nie tylko rękami i nogami Marzeny, ale i głosem. Jest osobą niepełnosprawną od urodzenia, na co dzień jest mieszkanką DPS-u w Wejherowie. - Wyjście na pielgrzymkę jest dla niej czasem spotkania z Bogiem, z innymi ludźmi. To jest też okazja, aby dużo czasu spędzić czasu na powietrzu, bo w DPS-ie, niestety, to są najczęściej cztery ściany. Jest to dla niej na pewno, jedno z ważniejszych wydarzeń w ciągu całego roku - opowiada Asia.

Karol Porwich/Niedziela

Zbyszek też porusza się tylko na wózku. To jego 26 pielgrzymka. Wcześniej chodził o własnych siłach, ale od paru lat z powodu czterech przebytych udarów musi mieć opiekę. - Dlatego ja już drugi raz podjąłem się zadania, by wspólnie ze Zbyszkiem pielgrzymować na Jasną Górę - opowiada z kolei Jakub, który na co dzień pracuje na poczcie w badaniach sondażowych, a także realizuje się w wolontariacie; angażuje się w zbiórki żywności, w pomoc w kuchni dla ubogich u sióstr elżbietanek oraz w Towarzystwie Św. Brata Alberta na rzecz osób w kryzysie bezdomności. Pytany o to, dlaczego pielgrzymuje, stwierdza, że to jego sposób na letni urlop, ale także potrzeba pomocy innym, opieki nad osobami niepełnosprawnymi.

Karol Porwich/Niedziela

Dzięki zaangażowaniu wspólnoty „Boski Prysznic” na Jasną Górę mogły też pielgrzymować w grupie gdańskiej osoby w kryzysie bezdomności. Trójmiasto to jedna z metropolii z największą liczbą bezdomnych.

Przykład Leszka z Malborka, to przykład na to, że pielgrzymka daje szansę na przemianę. - Maryja mnie nawróciła. Nie piję, nie ćpam, nie imprezuję, nie żyję z kobietami z grzechu, żyję w celibacie. No i staram się żyć z Bogiem - przytacza swoją historię Leszek. Zapytany czego doświadcza na pielgrzymce, podkreśla, że „miłości, modlitwy, radości, miłości przede wszystkim”. - I że jestem kochany przez Boga - mówi z mocą.

Alicja i Krzysztofa Niedbalscy na Jasną Górę dotarli w Pielgrzymce Młodzieży i Rodzin Różnych Dróg i Kultur zainicjowanej przed 47 laty przez charyzmatycznego salezjanina ks. Andrzeja Szpaka. Krzysztof po raz pierwszy szedł z tą pielgrzymką w 1981 roku, to był rok nadziei na wolność nie tylko dla Polski, ale i dla Krzysztofa. To dzięki pielgrzymce zaczął też wychodzić z nałogów, a wciągały go popularne wówczas „makowe historie”; „kompot” czy susz. Koledzy, z którymi brał, już ich nie ma. Poznał Alicję i się ożenił, chodzili razem na pielgrzymki, z przerwami na urodzenie dzieci, potem wnuków. Ks. Szpak ich odwiedzał, stał się przyjacielem rodziny. - On płonął miłością do Jezusa i do ludzi - wspominają inicjatora „pielgrzymki hipisów”.

- Më trzimómë z Bògã - mówią Kaszubi a na jasnogórskich błoniach wybrzmiała „Kaszëbskô Królewô” ku czci Matki Bożej. Złote flagi z czarnym gryfem, kaszubskie hafty to wyraz ich regionalnej dumy. Mieli do pokonania aż 640 km. Zajęło im to 19 dni. - Pielgrzymka Kaszubska dzieli się na Kaszubów z Kaszub i Kaszubów z południa Polski - uśmiecha się ks. Robert Jahns i wyjaśnia, że w tej pielgrzymce pod kaszubskim godłem chętnie idą pątnicy z różnych części Polski, zdarzały się lata, że takich pielgrzymów była połowa. - Ale okazuje się, że kiedy idziemy, to wszyscy jesteśmy wesołą kaszubską ferajną, bez względu na to czy jesteśmy z Warszawy, ze Śląska, z Podhala czy z Kaszub - uważa ks. Jahns.

Dziś na Jasną Górę przybyli pątnicy z Ziemi Sandomierskiej, arch. gdańskiej, białostockiej, warmińskiej, diec. zielonogórsko-gorzowskiej, a w niej Ogólnopolska Pielgrzymka Nauczycieli i Wychowawców „Warsztaty w Drodze”, diec. toruńskiej oraz Młodzieży i Rodzin Różnych Dróg i Kultur.

Karol Porwich/Niedziela