Reklama

Aspekty

„Nie taki uczeń straszny…”

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 37/2014, str. 6

[ TEMATY ]

katecheza

Archiwum Przemysława Włodarczyka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

ALEKSANDRA MARCIŃCZAK: – Co katecheta stawia sobie za cel, gdy wraca do pracy po wakacjach?

PRZEMYSŁAW WŁODARCZYK: – Być lepszym człowiekiem, a co za tym idzie – lepszym katechetą i jest to cel taki na co dzień, a nie z okazji rozpoczęcia roku szkolnego. Wszyscy jesteśmy powołani do świętości i oczywiście jest we mnie ogromne pragnienie, aby każdy mój uczeń chciał i odpowiedział na to wezwanie.

– Uczysz religii gimnazjalistów i licealistów. Jaka jest ta dzisiejsza młodzież?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– To, co teraz powiem, to nie próba jakiegoś podchlebiania się uczniom, ale naprawdę uważam, że mamy wspaniałą młodzież o ogromnym potencjale drzemiącego w nich dobra. Ta moja ocena kłóci się z obiegową opinią, jaką to mamy straszną młodzież, która wynika zapewne z tego, że to, co złe, jest najbardziej widoczne i często się na tym zatrzymujemy, nie dostrzegając pozytywnych przykładów, których jest dużo więcej.

– Czego Twoim zdaniem potrzebują od rodziców, nauczycieli, katechety?

– Przede wszystkim świadectwa żywej wiary. I to nie tylko od katechetów czy księży, ale także od innych osób biorących udział w ich szeroko rozumianym wychowaniu, w tym szczególnie od rodziców. Młody człowiek może się łatwo pogubić, bo otaczający świat to moda, następują zmiany tego, co uważa się za istotne, nawet zdrowy rozsądek czasem zastępuje się poprawnością polityczną, niestety wszechobecny jest relatywizm. Dlatego świadectwa wiary młodzież potrzebuje najbardziej od tych, u których może zaobserwować stałość poglądów, kręgosłup moralny. To daje poczucie stałości, bezpieczeństwa w Chrystusie, w Jego miłości. Tak też w naszym głoszeniu nie chodzi jedynie o przekazywanie wiedzy, która oczywiście jest istotna, ale także o kształtowanie, formowanie młodego człowieka poprzez świadectwo, ukazanie, że warto być z Chrystusem na co dzień, a nie od święta.

Reklama

– 14 września rozpoczyna się 4. Tydzień Wychowania pod hasłem: „Wychowywać do prawdy”. Czy Twoim zdaniem młodzież w ogóle poszukuje prawdy? Jest jej spragniona?

– Trudno to uogólnić do wszystkich uczniów. Oczywiście, jest duża grupa uczniów, którzy chcą czegoś więcej od życia, którzy poszukują prawdy i pragną żyć wiarą, ale są też tacy, dla których w życiu przysłowiowa ciepła woda w kranie wystarczy, by być zadowolonym, i czasami mam wrażenie, że to pragnienie poszukiwania i odkrywania Chrystusa trzeba w niektórych młodych ludziach dopiero wzbudzać.

– Czy warto być nauczycielem religii?

– Niedawno uświadomiłem sobie, że to już minęło 20 lat, odkąd pierwszy raz przyszedłem do szkoły nie jako uczeń, ale jako katecheta. To, że poświęciłem temu powołaniu blisko połowę swojego życia, jest chyba wymownym dowodem, że warto. Wierzę też głęboko, że bycie katechetą to realizowanie mojego konkretnego powołania, jakie Bóg mi postawił w życiu, które jednocześnie daje mi satysfakcję, i uważam się za człowieka szczęśliwego i spełnionego zawodowo.

– Czy jest jakieś wspomnienie, sytuacja, do której wracasz pamięcią, która utrzymuje Cię w tym zawodzie, gdy masz już dość?

– Może dość to nie, bo nie leży to w mojej naturze, natomiast cięższe chwile się zdarzają. Wtedy najlepiej jako przeciwwagę trudnościom postawić to, co dobre w tej pracy. Nie chodzi tu tylko o sukcesy moich uczniów w olimpiadach i konkursach szkolnych, ale przede wszystkim o sytuacje mniej widoczne dla wszystkich, ale ważne w życiu konkretnych osób. Często nie widzimy skutków naszych działań, które przychodzą później, czasami po latach, i jako katecheci jesteśmy tego świadomi, ale są momenty, że nawet mam wrażenie, że to, co mówię i robię, w żaden sposób nie dociera do uczniów. A tu pewnego dnia odwiedza mnie w szkole jakiś dorosły mężczyzna i mówi mniej więcej tak: „Pan mnie pewnie nie pamięta, ale kiedyś mnie pan uczył, ja chciałem się wypisać z religii, bo mnie to wówczas nie interesowało, żyłem inaczej, a Pan mi nie pozwolił, przekonał mnie, że jednak warto. Przyszedłem Panu podziękować, bo to mnie uratowało”. Takie sytuacje dodają sił. Poza tym dzięki portalom społecznościowym odzywają się moi uczniowie i absolwenci, i to nawet ci z pierwszych roczników, opowiadają o swoim życiu, czasem zwierzają się ze swoich problemów, prosząc o radę czy modlitwę. I choć może nie sprawiali takiego wrażenia, to okazuje się, że nasze spotkanie się na lekcji religii w szkole było dla nich ważne, więc jak tu mieć dość.

– Trwa nabór do Instytutu Filozoficzno-Teologicznego w Zielonej Górze, ze studentami miałeś ćwiczenia z katechetyki. Na co Twoim zdaniem powinni zwrócić uwagę podczas studiowania?

– Według mnie są dwie możliwości: pierwsza to być katechetą, druga to wykonywać pracę katechety. To nie jest to samo. Być katechetą dla mnie oznacza o wiele więcej: być świadkiem wiary, o czym już wcześniej wspomniałem. Katechetą nie jest się tylko w godzinach pracy i trzeba mieć tego świadomość. Zresztą uważam, że uczniowie bez problemu rozpoznają, że ktoś jest nieautentyczny, że nie żyje prawdą, którą głosi. Wówczas nie tylko brak skuteczności przepowiadania, ale skutki działań są odwrotne do zamierzonych. Gdy studiowałem, jeden z profesorów często powtarzał, że teologię studiuje się na kolanach, i to jest niezmiernie ważne, aby zachować równowagę między pogłębianiem wiedzy na studiach i zachowaniem osobistej, głębokiej relacji z Bogiem. Podobnie jest w życiu katechety. Studentom teologii życzę odwagi, bo „nie taki uczeń straszny jak go malują”, zresztą mam nadzieję, że moi studenci właśnie tego doświadczyli, na naszych zajęciach mogli nie tylko zobaczyć, jak wygląda ich przyszła praca w szkole, ale także zdobywali swoje pierwsze doświadczenia, mając możliwość pracy z moimi maturzystami i gimnazjalistami.

2014-09-10 15:58

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Woń droższa od złota?

Niedziela bielsko-żywiecka 48/2017, str. 2

[ TEMATY ]

katecheza

kadzidło

PB

Katecheza o kadzidle. Posłuchać, zobaczyć, powąchać...

Katecheza o kadzidle. Posłuchać, zobaczyć, powąchać...

O funkcjach kadzidła – nie tylko w tradycji kościelnej – traktowała listopadowa „Rozmowa Poświęcona” w bielskiej katedrze pw. św. Mikołaja. Tym razem treści katechezy można było nie tylko wysłuchać, ale także powąchać. Jak się okazuje, woń kadzidła wcale nie jest tania – dobre kadzidło zawsze było w cenie.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Zatęsknij za Eucharystią

2024-03-28 23:37

Marzena Cyfert

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Tęsknimy za różnymi rzeczami (…) Czy kiedyś jednak tęskniłem za przyjęciem Komunii świętej? To jest chleb pielgrzymów przez świat do królestwa nie z tego świata – mówił bp Maciej Małyga w katedrze wrocławskiej.

Ksiądz biskup przewodniczył Mszy Wieczerzy Pańskiej. Eucharystię koncelebrowali abp Józef Kupny, bp Jacek Kiciński oraz kapłani z diecezji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję