W dniu 15 sierpnia obchodzimy uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwane świętem Matki Bożej Zielnej. To jedno z najpiękniejszych świąt w historii Kościoła w Polsce. W naszym regionie ma ono, jak zawsze, bardzo uroczysty, a zarazem serdeczny charakter i nastrój.
Jest czas siewu, jest czas zbiorów – uosobiony w pięknych, pełnych religijnych i patriotycznych inspiracji wieńcach poświęcanych w kościołach, uwitych z kłosów tegorocznego zboża, kwiatów, ziół, owoców. Jak stary obyczaj każe...
Niebawem obchodzić będziemy dożynki, pełne radości z owoców ciężkiej pracy rolnika, ale i niepokojów o przyszłość wsi, opłacalność produkcji rolnej... Ale czy tylko? Praca na roli to także ogromne przywiązanie do ojczystej ziemi, do wiary naszej świętej, nierozerwalnie z nią związanej kultury ludowej, obyczajów, etosu rodziny, społecznikowskich tradycji, pomocy wzajemnej... Czy potrafimy ocalić tę spuściznę, pozostawioną nam przez ojców naszych?
Reklama
Wsłuchajmy się w fragment pięknej modlitwy różańcowej kapłana poety o. Tymoteusza, czyli bp. Józefa Zawitkowskiego, modlitwy zaczerpniętej z Różańca ze zbioru „Tobie Panie zaufałem” wydanego przez w 1993 r., część III Chwalebna, Tajemnica IV – Wniebowzięcie.
Matko moja zasypiająca, Matko moja Wniebowzięta,
Tęsknię za Tobą.
Zbieram dla Ciebie, moja Matko Zielna,
Najpiękniejsze kwiaty, kłosy, owoce i zioła.
Najpiękniejszy Kwiecie tej ziemi.
Patrzę w Twój święty obraz i mówię do Ciebie:
Bądź pozdrowiona, Najświętsza Panno,
Ty jesteś na obrazach taka śliczna.
Chcę być do Ciebie, jak do Matki, podobny.
Pamiętajmy o Różańcu. Jakże głęboka duchowo to modlitwa, odkryta na nowo dzięki św. Janowi Pawłowi II, pełna nadziei i ufności, odnowiona w umysłach i sercach naszych, w której kolejne pokolenia krzepią serca i dusze na trudne czasy! Jakże nie wspomnieć postaci wspaniałego kapłana i zakonnika o. Szymona Niezgody, już nieżyjącego, z klasztoru Ojców Dominikanów w Borku Starym, krajowego promotora Różańca Świętego, który tak pięknie opowiadał nam o różańcowych Tajemnicach Światła... Pielgrzymowaliśmy niegdyś z o. Szymonem, jako członkowie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Rzeszowskiej, po boreckich dróżkach różańcowych, przy pięknej pogodzie, wśród ziół i kwiatów polnych, u schyłku lata... Nie wiedzieliśmy, że z o. Szymonem pielgrzymujemy już po raz ostatni...
„Niech Różaniec Święty jak drogowskaz świeci, naszym sercom – z Bogiem w trzecie tysiąclecie” – pisze w swym wierszu Zofia Ewa Szczęsna. A ja kończę te refleksje fragmentem z pieśni pątniczej ku czci Maryi: „Chwała bądź Maryi na niebieskim tronie, która w różańcowej królujesz koronie”.
