To jeden z najważniejszych dni w historii naszej parafii. Arcybiskup Lwowa Mieczysław Mokrzycki – sekretarz dwóch papieży – Jana Pawła II i Benedykta XVI, dokonał w południe 1 czerwca uroczystego wniesienia do naszej bazyliki relikwii św. Jana Pawła II. Jan Paweł II, będąc jeszcze metropolitą krakowskim, był w naszej świątyni dwa razy: w 1967 i 1973 r. Od 1 czerwca br. pozostanie z nami na zawsze. Ufam, że tak bliska obecność wśród nas św. Jana Pawła II w swoich relikwiach pomoże nam jeszcze gorliwiej, przez jego wstawiennictwo, kierować do Boga nasze prośby i dziękczynienia – powiedział ks. prał. Mieczysław Miarka, proboszcz parafii św. Andrzeja Apostoła w Olkuszu. Wprowadzając papieskie relikwie arcybiskup Mieczysław Mokrzycki był ubrany w ten sam ornat, w którym celebrował Mszę św. w olkuskiej świątyni Jan Paweł II.

Intronizacja relikwii św. Jana Pawła II to także święto dla parafii pw. św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu-Pogoni. – Nasza wspólnota parafialna przeżyła historyczne wydarzenie: arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski wprowadził uroczyście do naszej świątyni relikwie św. Jana Pawła II na Mszy św. o godz. 16. Jest to dla nas wszystkich zobowiązanie do naśladowania naszego wielkiego rodaka i rozwijania jego kultu w naszej parafii. Relikwie zostaną na stałe umieszczone w kaplicy Miłosierdzia Bożego razem z relikwiami św. Faustyny. Cotygodniowe nabożeństwo – Godzina Miłosierdzia – będzie także stałą modlitwą za przyczyną św. Jana Pawła II – wielkiego apostoła miłosierdzia – powiedział ks. kan. Andrzej Domagała, proboszcz parafii pw. św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu-Pogoni.

Wieczorem arcybiskup Mieczysław Mokrzycki wprowadził relikwie św. Jana Pawła II do kościoła pw. św. Barbary w Sosnowcu. – Przeżywaliśmy, niezwykłą, niepowtarzalną uroczystość. Oto do naszego kościoła przybył w znaku relikwii umiłowany przez nas św. Jan Paweł II, nasz papież, nasz rodak. Ten sam, z którym spotykaliśmy się podczas pielgrzymek, który do nas przemawiał i nas nauczał, którego święte życie i odchodzenie do Domu Ojca były najbardziej przejmującymi rekolekcjami. Szczególne to dla nas wyróżnienie, że wprowadzenia relikwii św. Jana Pawła II dokonał arcybiskup Mieczysław Mokrzycki – osobisty sekretarz Ojca Świętego, świadek życia, cierpienia i umierania. Św. Jan Paweł II żył z Bogiem, w Bogu i dla Boga. Z nim wciąż jednoczył się w modlitwie. Często powtarzał słowa: „Panie przyjmij mnie takim jakim jestem, z moimi wadami i słabościami, ale spraw, abym stał się takim jak tego pragniesz”. Od 1 czerwca św. Jan Paweł II zamieszka w naszym kościele. Mam nadzieję, że bliskość świętego poprzez znak jego relikwii pozwoli nam częściej wracać do jego myśli, nauczania i postawy, że będzie nas zachęcać do codziennej modlitwy, że pozwoli nam kroczyć drogą świętości i prawdy. Módlmy się, byśmy umieli wykorzystać ten dar, byśmy wsparci orędownictwem św. Jana Pawła II zatęsknili za swoją osobistą świętością – powiedział ks. dziekan Włodzimierz Sęk, proboszcz parafii pw. św. Barbary w Sosnowcu.

W homiliach arcybiskup Mieczysław Mokrzycki przybliżył postać św. Jana Pawła II. – Minęło zaledwie kilkanaście dni od kanonizacji dwóch papieży – Jana XXIII i Jana Pawła II. Dla nas, Polaków szczególną radością jest kanonizacja naszego wielkiego rodaka, św. Jana Pawła II, ojca naszej wolności, proroka przywołującego Ducha Świętego, by odnowił oblicze ziemi i sumienia, które ciągle podpowiadało, iż dobro należy pomnażać, a ze złem nie wolno iść na kompromis. Dziękuję, że mogę w diecezji sosnowieckiej pozostawić cząstkę Świętego, którego przez wiele lat widziały moje oczy, słuchały moje uszy i dotykały go moje dłonie. Cieszę się, że mogę te relikwie wprowadzić, czyniąc to z pełnym zaufaniem, że na tej ziemi będą odbierały należną im cześć. Pamiętajcie, kochani bracia i siostry w Chrystusie – święci nie proszą byśmy ich chwalili, ale naśladowali – powiedział Metropolita Lwowski.

– Janowi Pawłowi II szczególnie bliskie były słowa św. Anzelma: „Karmię was tym, czym sam żyję”. Papież był człowiekiem modlitwy, żył z Bogiem i dla Boga, i jednoczył się z Bogiem przez modlitwę. Chciałoby się zapytać: skąd czerpał tyle sił? Do tego wszystkiego dorastał od początku swojego życia. Już od młodych lat był pilnym i obowiązkowym uczniem. Jerzy Kluger – jego żydowski przyjaciel opowiedział mi, że często chodził z młodym Karolem grać w piłkę. Karol najczęściej stał na bramce. Nie dlatego, że nie umiał grać, ale dlatego, że wszyscy chłopcy chcieli grać w ataku, więc Karol z pokorą stał na bramce. Jednak zawsze wcześniej niż inni opuszczał boisko i wracał do domu. Już wtedy wiedział ile czasu może przeznaczyć na zabawę, ile na odrabianie lekcji, a ile na modlitwę. Widać, że myśli Jana Pawła II od najmłodszych lat zwracały się ku Panu Bogu – wspominał Sekretarz Ojca Świętego.

Kaznodzieja przypomniał, że Ojciec Święty nigdy nie żałował czasu na modlitwę, zawsze musiał go mieć tyle, ile uznał za stosowne: – I muszę powiedzieć, że Ojciec Święty modlił się w sposób bardzo prosty. Rozpoczynał swoje modlitwy od pacierza, którego uczymy się przystępując do I Komunii św., a więc od „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo”, „Wierzę w Boga”, 10 Przykazań Bożych, 5 przykazań kościelnych, prawd wiary, modlił się też o dary Ducha Świętego, codziennie śpiewał Godzinki, odmawiał, jak miał czas, wszystkie litanie. Nie dzielił swojego życia na zajęcia i modlitwę. Jego życie było po prostu modlitwą.

– Chciałbym podkreślić, że Ojciec Święty był przede wszystkim człowiekiem. Myślał o drugim człowieku, był o niego zatroskany. Stąd jego nauczanie o obronie życia, o prawie do pracy, o godności, o wolności – przypomniał arcybiskup Mieczysław Mokrzycki. – Msza św. była dla Ojca Świętego sprawą najważniejszą i najświętszą. Stanowiła centrum jego życia. Kiedyś przyznał, że jako kapłan nigdy nie opuścił sprawowania Najświętszej Ofiary. Był zatroskany o człowieka, dzieci, ludzi starszych, cierpiących. Szczególną troską obejmował Ojczyznę, jego pragnieniem było, aby Ojczyzna istniała i rozwijała się – powiedział Sekretarz papieski.