-Ta dzisiejsza noc, Wigilia Paschalna, upamiętniająca noc zmartwychwstania Pana, jest czuwaniem na cześć Jezusa Chrystusa. Święty Augustyn Wigilię Paschalną nazwał Matką wszystkich świętych wigilii, wszystkich świętych czuwań. Wszystko co Kościół czyni, wszystko co każdego dnia dzieje się w Kościele, a więc głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów świętych, ma odniesienie do celebracji Wigilii Paschalnej. - mówił na początku homilii abp Kupny, dodając: - Ta celebracja stanowi centrum roku liturgicznego i z niej wszystko co dzieje się w naszym chrześcijańskim życiu, bierze swój początek i kształt. Chrystus przychodzi, aby objawić moc swego ramienia w naszym życiu. W tych wszystkich chwilach, w których doświadczamy ciemności, niemocy, braku sensu życia, potęgi zła i grzechu.

Hierarcha wskazał, że przyjście Chrystusa Zmartwychwstałego jest ważne w przestrzeni, gdzie w życiu społecznym jest wiele grzechy, egoizmu, wrogości, nienawiści. - W ten świat ludzkiej ciemności i grzechu osobistego i społecznego wchodzi Chrystus i bierze na siebie całe zło, ludzką nienawiść, grzech, by je unicestwić na drzewie krzyża za cenę swojego życia - mówił kaznodzieja, cytując fragment Encykliki “Deus Caritas est” papieża Benedykta XVI - “Namiętna miłość Boga do swojego ludu, do człowieka jest zarazem miłością, która przebacza. Jest ona tak wielka, że zwraca Boga przeciw niemu samemu. Jego miłość przeciw jego sprawiedliwości. Bóg tak bardzo miłuje człowieka, że sam stając się człowiekiem przyjmuje nawet jego śmierć i w ten sposób godzi sprawiedliwość z miłością.” - Nie da się połączyć sprawiedliwości z miłosierdziem. Albo jedno, albo drugie. A Bóg znajduje rozwiązanie. Aby pogodzić miłość ze sprawiedliwością na siebie bierze ludzkie grzechy i śmierć. Ceną za nasze życie jest jego śmierć. On to godzi. Jest miłosierny, ale żeby stało się zadość sprawiedliwości bierze na siebie każdy nasz grzech - mówił abp Józef Kupny.

Metropolita wrocławski w swojej homilii pouczył także o znaczeniu Wigilii Paschalnej i jej elementach. - Pierwsza część uroczyście rozpoczynająca Wigilię Paschalną to Liturgia Światła.

Od pierwszych kart Biblii Bóg objawia się jako ten, który ma władzę nad ciemnością. Jego panowanie nad ciemnością ujawnia dzieło stworzenia. Jak słyszeliśmy przed chwilą, “Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość i stała się światłość.” A kiedy nad ludzkością zapanowały ciemności grzechu i śmierci, Jezus Chrystus rozproszył je przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Wigilia Paschalna jest przeniknięta zmaganiem się ciemności i światła. I zapoczątkowuje ostateczne zwycięstwo światłości nad ciemnością - mówił arcybiskup, dodając: - Znakiem tego jest ciemność panująca w kościele, która ustępuje przed płomieniem ognia paschału. Ona jest też obrazem tego, co panuje we wnętrzu człowieka, kiedy mu brak światła płynącego z Ewangelii i nauki Kościoła, kiedy pogrążony jest w grzechu.

W dalszej części kaznodzieja odniósł się do Pierwszego Listu św. Jana wskazując, że autor ten ciemność porównuje z brakiem miłości. Z kolei św. Paweł w Liście do Rzymian mówi o chrzcie zanurzającym nas w śmierć, Chrystusa, która wyzwala z niewoli grzechu i szatana, a jednocześnie wiąże jednoczy z umierającym na krzyżu i zmartwychwstałym Zbawcą. Chrzest daje nam także bogactwo darów nadprzyrodzonych, ale jednocześnie nakłada na nas zobowiązania. Zobowiązuje do troski o rozwój Bożego życia, do żywej głębokiej wiary, gorącej miłości Boga i bliźniego, wyrzeczenia się szatana, zła, grzechu. - W chwili naszego chrztu powyższe zobowiązania składali w naszym imieniu rodzice i rodzice chrzestni. To oni odpowiadali na pytania kapłana, czy wyrzekasz się złego, czy wierzysz. Ale dzisiejsza liturgia Wigilii Paschalnej gromadzi nas dla odnowienia tych zobowiązań. Nikt za nas już nie mówi, mówimy sami, wyrzekamy się złego, wyznajemy wiarę. A zatem, poświęcona woda chrzcielna, ogień i paschał symbolizują nam dzieło odkupienia - nauczał Arcybiskup, dodając: - Woda obmywa nas z grzechu, ogień rozpala miłość ku Bogu, a zapalony Paschał, znak zmartwychwstałego Chrystusa ma nas prowadzić przez życie. To nie jest bez znaczenia, kiedy podnosi się Paschał, mówi światło Chrystusa. To nie jest bez znaczenia, kiedy słuchamy Słowa Bożego, kiedy zapalamy świec.

Metropolita wrocławski mówił także o Wielkiej Sobocie jako dniu ciszy. - W naszych kościołach nie sprawowały się liturgii, wierni od rana odwiedzali grób Pana Jezusa, adorowali Najświętszy Sakrament. Ale ta cisza nie oznacza bezczynności. Ta cisza niesie ogromny ładunek nadziei. Dziś każdy z nas może poczuć się jak kobiety, które opisują Ewangelię, a które zmierzają do grobu Jezusa. Możemy sobie wyobrazić kroki tych kobiet, taki typowy krok ludzi idących na cmentarz, przekonanych, że wszystko się skończyło. One z takim uczuciem szły do grobu Chrystusa. Możemy sobie wyobrazić ich blade twarze, zroszone łzami i pytanie. Jak to możliwe, że miłość umarła? Jak to możliwe? - mówił abp Kupny, dodając: -

W tych obliczach biblijnych kobiet trzeba dziś dostrzec twarze matek i babć, ojców i dziadków, dzieci, ludzi młodych, którzy w swoim życiu doświadczają niesprawiedliwości. Ludzie cierpią z powodu np. opuszczenia, samotności, którzy być może stracili swoich bliskich i przeżywają pierwsze święta bez męża, żony, taty czy mamy. Możemy zobaczyć w twarzach tych kobiet, które zdążały do grobu Jezusa. Ludzi pogardzanych, wyśmiewanych, odrzucanych ze względu na wiarę Jezusa. A być może znajdziemy tam także kochani nasze oblicza.

To, co kobiety zobaczyły w grobie wywołało w nich konsternację oraz zakłopotanie. - One mimo to weszły do grobu. I ta postawa jest dla nas wyraźną przestrogą, by nie przeżywać świąt Wielkiej Nocy powierzchownie - mówił hierarcha, dodając: - Trzeba wejść, zagłębić się w misterium, wsłuchać się w ciszę, aż do wyjścia poza to wszystko, do czego się przyzwyczailiśmy, wyjścia poza nasze schematy, według których działamy, myślimy. Może się bowiem okazać, że nowość, którą w nasze życie chce wnieść Bóg, budzi w nas lęk i wolimy trzymać się swoich przyzwyczajeń, żyjąc w smutku, rozczarowaniu, odczuwając ciężar swoich grzechów, tylko dlatego, że pozostaje w nas myśl, że nie jesteśmy w stanie niczego w życiu zmienić. I to nas też zamyka na to działanie Pana Boga.

Na zakończenie abp Józef Kupny zachęcał: - Dostrzeżcie Boga, który żyje i którego areną działania jest współczesny świat i wasze życie. I który daje człowiekowi nową szansę i zawsze otwiera przed nim nadzieję na przyszłość. Wejdźcie z kobietami do grobu, by później wrócić do swoich obowiązków. Ale ze zmienionym sposobem patrzenia na Boga oraz na samych siebie.