Znany kaznodzieja o. Leon Knabit był gościem kolejnego spotkania z cyklu „Dialogi młodych o wierze”. Benedyktyn z Tyńca opowiedział o swoim życiu w klasztorze, przywiązaniu do jednego miejsca, o wierze, roli kaznodziei oraz spotkaniach z ludźmi. Wyjaśnił znaczenie reguły św. Benedykta „Ora et labora” dla życia mnichów i ich rozwoju. Zwrócił uwagę na dobre przykłady kapłanów, którzy mają dużo ciekawych rzeczy do powiedzenia młodzieży. Odniósł się także do codziennej relacji człowieka z Bogiem. - Modlitwa jest to jedyna rzecz, od której człowiekowi robi się lżej na duszy. I nie tylko same prośby, ale uwielbianie i dziękowanie Panu Bogu - mówił o. Knabit.
Reklama
Drugą część spotkania stanowiły odpowiedzi na pytania zadane przez internautów oraz obecnych w kościele Najświętszej Maryi Panny Różańcowej. - Czy możliwe jest zbawienie człowieka wbrew jego woli? - Jeśli człowiek nie chce być zbawionym, to Bóg niewiele może zrobić - odpowiedział o. Leon. - Dlaczego tak dużo młodych przestaje wierzyć w Pana Boga? - Jest duża grupa, która nie lęka się „bylejakości” księży i próbuje sama nawiązywać kontakt z Bogiem. Kościół jest niepopularny, bo stawia wymagania, które są ignorowane albo wręcz ośmieszane przez media. I wielu młodych ludzi, liczących na konsumpcjonizm, wybiera to, co łatwiejsze. Nie ma odpowiedzi ogólnej, każdego człowieka należy rozpatrywać indywidualnie - podkreślał benedyktyn.
Wszystkie osoby, które nie zdążyły lub nie chciały zadać pytania publicznie, o. Leon zachęcił do odwiedzenia jego bloga: www.ps-po.pl.
Uroczyste zakończenie pierwszej edycji „Dialogów młodych o wierze” odbyło się 23 czerwca w Bychlewie, gdzie na scenie wystąpili m.in.: „Magdalena Frączek & Love Story”, „Bychlewianki” i „Cantate Domino”.
Gdy myślę o Matce Teresie, nieodparcie mam przed oczyma jej pooraną bruzdami twarz. Twarz pełną zmarszczek, które wyrysował podeszły wiek. I jednocześnie twarz promieniującą światłem. I myślę sobie, że takie samo światło biło z twarzy dwojga stałych bywalców, a właściwie niemal mieszkańców jerozolimskiej świątyni, którzy dziesiątki lat nie ustawali w modlitwach i postach. Ona i on. Anna i Symeon. Podeszli w latach, tęskniący za Mesjaszem. Teologowie od lat stawiają sobie pytania: czy Bóg w ogóle zaplanował starość dla człowieka? Czy ludzie musieliby starzeć się i umrzeć, gdyby nie zgrzeszyli? Czy starość była integralnym elementem ludzkiego losu po stworzeniu pierwszych ludzi, czy też weszła na świat po grzechu pierwszych rodziców jako jego konsekwencja? Tradycyjna odpowiedź na tak postawione pytania jest jednoznaczna: śmierć, a w związku z tym i starość przybliżająca godzinę śmierci, jest konsekwencją grzechu Adama i Ewy i nie zaistniałaby, gdyby nie grzech pierwszych rodziców. Jednak badania egzegetyczne i teologiczne prowadzone w ostatnich dekadach nakazują raczej powstrzymanie się od tak jednoznacznej odpowiedzi. Pytanie o to, czy Bóg zaplanował ludzką śmierć, a w związku z tym i starzenie się ludzi, łączy się nierozerwalnie z pytaniem o przemijanie. A tu badacze Biblii nie mają wątpliwości: przemijanie od początku wpisane było w naturę stworzonego przez Boga świata. Na pytanie o starość nie ma więc dziś jednoznacznej odpowiedzi. Współczesna teologia otwiera możliwość przyjęcia wstępnej tezy, iż człowiek podlegałby procesowi starzenia się i śmierci fizycznej, nawet gdyby nie doszło do grzechu pierwszych rodziców. Konsekwencją grzechu byłaby śmierć duchowa – duchowe oddzielenie człowieka od Boga.
Gdy zdobycze techniki służą ewangelizacji, otrzymują konsekrację, zostają wyniesione do najwyższej godności – uważał bł. Jakub Alberione
26 listopada 1971 r. zmarł w Rzymie bł. Jakub Alberione, jedna z najwybitniejszych postaci Kościoła XX wieku.
Był pierwszym kapłanem, który za pośrednictwem prasy, kina, radia i telewizji pragnął dotrzeć do wszystkich, a zwłaszcza do tych, którzy przestali chodzić do kościoła. Zrozumiał, że środki, których wrogowie Kościoła używają do moralnego upadku ludzi, można wykorzystać do głoszenia Ewangelii.
Nagrania premiera Donalda Tuska, bez krawata i marynarki witającego się w stolicy Angoli z tamtejszym prezydentem, który przyszedł na spotkanie ubrany jak najbardziej odpowiednio – obiegły Polskę i wywołały niemałe, w pełni zrozumiałe zamieszanie. Oczywiście część mediów jedynie przebąknęła o całym zdarzeniu albo całkowicie pominęła i akurat tak się składa, że to dokładnie te same media, które z lubością komentują każdą kreację pierwszej damy, Marty Nawrockiej i jakoś tak wychodzi, że zwykle negatywnie. Ale o tym później.
Czy jest naprawdę o co kruszyć kopię? Obrońcy premiera Tuska tłumaczą, że to tylko wyjście z samolotu na płytę lotniska, w Luandzie było gorąco, a w ogóle to czepialstwo i pieniactwo. Całkowicie się z tym nie zgadzam i już tłumaczę dlaczego. Po pierwsze jesteśmy dużym państwem, wielkim europejskim narodem, którego przedstawiciele przyjeżdżają na zagraniczne wizyty nie w swoim prywatnym imieniu, tylko nas wszystkich.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
